Με μεγάλη χαρά δέχτηκα την πρόταση του Γιώργου και του Παναγιώτη να είμαι ο αναβατής του μηνά για τον Ιανουάριο, να «ανοίξω» τη χρονιά.
Ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα λίγο γιατί λόγο διαφόρων υποχρεώσεων έχω απομακρυνθεί κάπως από τη Λέσχη τα τελευταία χρόνια.
Φυσικά δεν έχω απομακρυνθεί από τους φίλους που έχω αποκτήσει κατά τη διάρκεια των 15 χρόνων από τότε που πρωτοπήγα στη λέσχη, στη λεωφόρο Κηφισίας τότε και βρίσκομαι πάντα στο πλευρό τους προσπαθώντας να συνεισφέρω όσο μπορώ με τον τρόπο μου στις ανάγκες της Λέσχης μας.
Η πρώτη μου επαφή με τον κόσμο των δυο τροχών έγινε με μια FLORETTA, κάποιου θείου, δεν το θυμάμαι αλλά μάλλον ήταν αρκετό για να με βάλει στον μοτοσυκλετιστικό κόσμο. Το αξιοθαύμαστο και περίεργο βεβαία είναι, ότι κανείς στο άμεσο οικογενειακό περιβάλλον δεν είχε ποτέ καμία σχέση με τους δυο τροχούς. Αυτό βεβαία είχε και σαν αποτέλεσμα τον παθολογικό φόβο των γονιών μου με τις μοτοσυκλέτες που ευτυχώς δεν κατάφεραν να με αποτρέψουν , αν και πολύ το προσπάθησαν, από το να καβαλήσω.
Σαν φυσιολογικό παιδί και εγώ άρχισα να καβαλάω ότι μηχανάκι έβρισκα τότε στο σχολειό, Yamaha DT, Kawasaki AR, KDX και όλων των ειδών τα πάπια. Αλλά μάλλον δεν ήμουν και πολύ φυσιολογικός τελικά γιατί στα 16 και μετά από πολύ παρακαλετό κατάφερα να πείσω τον πατέρα μου να μου αγοράσει ένα ρημάδι R25 το όποιο και μαστόρευα μέχρι και τα 22.
Πρέπει να κατάφερα να πάω και τρεις βόλτες σωστές με αυτή τη μηχανή αλλά είναι οι τρεις καλύτερες βόλτες που έχω κάνει, μαγικές.
Όταν τέλειωσα τις σπουδές και επέστρεψα στην Ελλάδα ήταν η στιγμή να αποκτήσω το πρώτο μου σύγχρονο BMW. Το παραγγέλνω λοιπόν σε έναν γνωστό τότε εισαγωγέα BMW από τη Γερμάνια και φεύγω στο νησί για υπηρετήσω την Πατρίδα.
Μετά από λίγο καιρό φτάνει η μηχανή με το καράβι στο λιμάνι και πάω να την παραλάβω. Μπαίνω και βλέπω μια κατακόκκινη απαστράπτουσα R1100GS να με περιμένει να την πάρω να φύγουμε. Έλα όμως που εγώ δεν ήξερα καν πως παίρνει μπρος… Ήταν ίσως η πιο κωμικοτραγική εμπειρία της μοτοσυκλετικής μου καριέρας.
Από τότε και μέχρι σήμερα έχουν περάσει πολλές «κυρίες» από τα χέρια μου νέες αλλά και αρκετές πιο ηλικιωμένες και μπορώ να πω ότι έχει δημιουργηθεί μια σχέση πάθους με την εταιρία από την Βαυαρία.
Ένα ξεχωριστό κεφάλαιο είναι και η αγάπη μου για τις ανακατασκευές και το customizing διαφόρων μοντέλων, πάντα BMW, είτε δικά μου ή για φίλους. Όταν ασχολούμαι με τις ανακατασκευές είναι ίσως από τις λίγες φορές που αδειάζει τελείως το μυαλό από την καθημερινότητα και η μυρωδιά από τη βενζίνη και το καμένο λάδι αποτελούν το καλύτερο αγχολυτικό.
Η μοτοσυκλέτα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μου και ευελπιστώ πολύ σύντομα να επιστρέψω και στα ταξίδια που έχω στερηθεί αρκετά.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω ένα μεγάλο μπράβο στους ανθρώπους της λέσχης που έχουν καταφέρει να τη διατηρήσουν ακμαία τόσα χρόνια και μάλιστα εκτός από την χαρά και την ικανοποίηση που δίνουν στα μελή, βοηθάνε και προσφέρουν στους συνάνθρωπους μας.
Εύχομαι λοιπόν να έχουμε όλοι μια ευτυχισμένη χρονιά γεμάτη υγεία!
Να γράφετε χιλιόμετρα και αναμνήσεις!!!
Φιλικά
Γιάννης Βαρβαγιάννης
